Prześladuje mnie całe życie. Za młodu, odkąd pamiętam, byłem za to nieszanowany przez brak koneksji, stanu posiadania a przez to dobrej prezentacji albo zlewany ciepłym moczem. Jestem wiecznie wkurwiony jak widzę że mam zawsze tylko pod górę jak w Syzyfowych pracach albo jak sobie o tym przypominam i jaki to ma wpływ na to w jakim miejscu się dziś znajduje. Złe nastawienie psuje moje zaangażowanie w jakiekolwiek przedsięwzięcia i relacje, ryje mi psychikę kiedy społeczeństwo sygnalizuje mi gdzie moje miejsce. Widzę się jak w bajce Krasickiego o dwóch wilkach: „małyś, smacznyś i w lesie” – a właściwie w ciemnej dupie.
33
5
pierdol ich i tak umrzesz 🙂 ciepły Zbyszek
Mam to samo. Wszędzie tylko ta propaganda sukcesu. Zawsze piaskiem w oczy i chuj w odbyt, a jak masz dobre serce to musisz mieć jeszcze bardziej twardą dupę niż zwykły obywatel.
„Nie jest biednym ten co posiada mało lecz ten kto pragnie więcej”-jakiś rzymski koleś.
Co prawda wiadomo fajniebyłoby mieć więcej i dąrzyć do tego po mału lecz jak sam zauważyłeś jebie ci się nastawienie już na starcie i uwypukla się cała prawda tego przysłowia.
Myśl o tym jak o doskonaleniu siebie. To nie tym matołom masz coś do udowodnienia tylko sobie. Na tyle na ile nie jesteś od (bliżejnieokreślonych) zależny możesz mieć wyjebane. Nie jesteś ani tym za kogo cię uważają ani tym z jakiego żekomego ciebie się śmieją. Nie wiem gdzie pracujesz ale musisz się postarać zauwarzyć jakiś postęp. Jakąś wartość dodatnią tej pracy. A jeśli takiej nie ma to w miare możliwości ją rzuć i znajdz coś innego. Jeśli nie wyzbędiesz się ciekawości świata to na zawsze gdzieś tam pozostaniesz dzieckiem.
Co mogę jeszcze powiedzieć.
Patrząc na dzisiejszy świat nie można nie zauwarzyć bezsensowności tego wszystkiego. Pogoni za niewiadomo czym. Robota ma być naszą pracą i pasją za razema,a nagrodą za to środki na utrzymanie. Ani tego kiedy wydać ani czasu znaleść na prawdziwe hobby. I tak większość ludzi żyje samą pracą w dodatku nudną. Tak na prawdę nigdy ich tam nie ma. Są jedynie hologramami odtwarzanymi non stop z zawieszającej się płyty. Myślami są zupełnie gdzie indziej. Człowiek automat. Spełnił się ideał komunistyczny. Mamy całe multum człowieków pracy. Kim jest po pracy a no nikim nie jest a na pewno nikim ciekawym bez niej. W końcu tylko nią żył.