Stary – fanatyk swego garażu

Ten dzień zapowiadał się pięknie – nikt mnie nie obudził, wyspałem się jak nigdy. Wstałem bez pośpiechu, bo nie miałem planów na ten dzień poza jednym – jeździć swoim Simsonem gdzie mnie koła poniosą. Pogoda była piękna – było ciepło, bez wiatru a na niebie świeciło słońce w obecności kilku chmurek, a do tego na ziemi puszysty śnieg. Wyszedłem z psem na spacer, gdy wróciłem to oczywiście szybkie śniadanko. Jak gdyby nigdy nic oglądam sobie spokojnie filmiki na YouTube filmiki motocyklowe. Przed południem miałem zamiar już wychodzić na jazdę Simsonem. Ubrałem się grubo i gdy moja ręka już miała ulżyć klamkę od drzwi to z głębi mieszkania usłyszałem donośny jak stado byków ryk mojego ojca, żebym się wrócił. Już się domyśliłem, że będzie ciekawie. Ojciec ledwo obudzony oznajmił mi, że będę mu potrzebny w garażu, ale że zajmie to tylko godzinkę. Zgodziłem się, no bo co mi wadzi godzina w tą czy w tamtą… Poczekałem aż się ogarnie, wypije kawę i przedstawi mi ideę pracy w garażu. Chodziło o zamontowanie półeczki w garażu na kątowniki. Gdy już otworzyłem garaż to już wiedziałem, że z tej godzinki ch*j w bombki strzelił. Oczywiście kątowniki niepoprzewiercane, stal niedocięta. Najpierw czekało mnie rąbanie drzewa, a potem rozpalenie pieca. Gdy po pół godziny cięcia drzewa tępą jak moje kapcie siekierą stary oznajmił mi, że ostrą siekierę schował dla żartu to mnie krew zalała. Gdy już rozpaliłem w piecu cały zmachany to ojciec po wykopceniu pół paczki szlugów dopiero wyjął wkrętarkę z walizki, po czym zauważył, że jest ona kompletnie rozładowana. Jednak, żeby nie stać na marne to miałem odkurzyć samochód. Zamiast odkurzaczem to łatwiej chyba łopatą byłoby ogarnąć ten burdel. Gdy wkrętarka się ładowała, ojciec przez jakąś godzinę przekonywał mnie, że dalsze użytkowanie garażu nie jest możliwe bez tej półeczki. No dosłownie zaciął się jak stary gramofon. Potem ojciec wysłał mnie do najbliższego miasta (20km) motorem po wiertła kobaltowe. Wróciłem, więc kazał mi założyć wiertło. Zaczął wiercić te kątowniki odpalając przy tym fajka jednego od drugiego i klnąc na wiertła, że są ch*jowe. Po szóstym stępionym wiertle puknął się w czoło, bo zauważył że wierci na lewych obrotach. Gdy tak bezczynnie stałem i się przyglądałem, bo co innego miałem robić naraił mi ideę, żeby mój stary sprzęt muzyczny, który się kurzy w piwnicy przynieść i ustawić w garażu. Oczywiście kilka razy latałem w tą i w tą z za*ebiście ciężkimi kolumnami. Musiałem przynieść zapas swoich kabli, odłączyć od swojego sprzętu, bo są potrzebne do garażu. Skakałem jak ta małpa po stołku, żeby powsadzać kolumny na na dwumetrowe regały i doprowadzić kable. Podłączyłem wszystko, podłączyłem jego telefon i puścił muzykę. Najpierw oznajmił, że leci po**bana muzyka, a gdy się zczaił, że to jego to powiedział, że „bejs jest markotny”. Podszedł do tego wzmacniacza i pomylił mu się potencjometr od niskich tonów z potencjometrem od głośności. Wyobraźcie sobie, co to znaczy na 300 watowych kolumnach w 30-metrowym garażu. Kazał ustawić to tak, by było wyraźne brzmienie. Gdy już przestało mi dzwonić w uszach to włączył swoje ulubione Radio Maryja i zaczął się modlić za udaną robotę. Gdy skończył to czas na zawieszanie kątowników. Dziury zrobił dwa razy mniejsze niż kołki, ale „tak ma być”. Ledwo wbił je młotkiem i uwiesił te kątowniki. Plan był taki, by półka miała 2 metry szerokości, a po środku był wspornik. Oczywiście była wypoziomowana, a po jej zawieszeniu okazało się, że grubo odbiega od poziomu. Jednak szybko mnie pocieszył, że tego nie widać. Zaraz okazało się, że wspornik, który miał być po środku – jest w 1/4 odległości. Jednak ojciec znalazł idealną koncepcję, że po lewej będzie się kłaść rzeczy cięższe, a po prawej – lżejsze. Cała „impreza” trwała kilka godzin. Musiałem zamieść cały garaż i poukładać wszystkie narzędzia. Ojciec oznajmił mi, że jest bardzo zmęczony i że idzie od razu spać jak wejdzie do domu. Gdy już kończył papierosa – zadzwonił do niego sąsiad z propozycją butelki (wódki) – ojciec dostał takiego wigoru, że w biegu do samochodu stłukł mi łokciem lusterko w Simsonie. Tak zapie***lał po tą butelkę, że z zegarkiem w ręku za 25 minut w garażu był już ustawiony stolik, krzesełka i szkło ze śledzikami na czele. Gdy chciał przed przyjściem sąsiada powiesić kalendarz – coś musiało nie wyjść. Walnął się w palec młotkiem z dużym impetem, recytując z marszu pół słownika wulgaryzmów radząc mi, żebym nigdy nie kupował młotków z ch*jowym trzonkiem, chociaż ten był dobry. Gdy już odpalałem Simsona zmęczony psychicznie, by wreszcie odpocząć i pojeździć po okolicy – ojciec przekonywał mnie, że półeczka mimo, że nie jest równa – jest zaje*ista. Za jakąś godzinę dzwoni mi telefon – od razu redukcja i gaszenie silnika. Odbieram, a tu mama płacze mi przez telefon, że ktoś wezwał policję. Gdy przyjechałem okazało się, że policja nie przyjechała z naszego powodu, tylko z powodu włamania do garażu sąsiada. W mojej obecności, ojciec jak zawsze w takiej sytuacji z fajkiem w ręku chciał z kimś porozmawiać wokół zdarzenia i upatrzył sobie policjantów. Najpierw donośnie spytał ich, gdzie są jego pieniądze za las – policjanci nie wiedzieli o co chodzi. Ojciec w tej sytuacji wydarł się na całą wieś, żeby odpier**lili się od jego półeczki i zamknął się w garażu w międzyczasie usypiając. Zamek był zablokowany, nie mogłem otworzyć od zewnątrz, więc ze strachem w oczach musiałem Simsona zostawić na noc pod blokiem. Gdy rano ojciec już wrócił i chciał, by mu wszystko opowiedzieć, bo on nic nie pamięta to było epickie. Ja mu wszystko opowiedziałem, a on powiedział, że robię sobie z niego jaja. Poszedłem w końcu wstawić Simsona, bo cały był zmarźnięty – wjeżdzając na moje miejsce w garażu pier**lnąłem się głową o świeżo zrobioną poprzedniego dnia półeczkę. Gdy wróciłem do domu to ojciec pocieszył mnie, że gorszy dzień może się każdemu zdarzyć, ale chociaż półeczka jest za*ebista. To już mnie rozbroiło i z tego wrażenia resztę dnia spędziłem u dziadków…

38
43