Muzyczna AI

Sztuczna inteligencja, przez jednych postrzegana jako zagrożenie a przez innych, jako nadzieja. Jak z każdym narzędziem, wszystko zależy od sposobu jego wykorzystania. Od kilku lat widzimy ogromne poruszenie z powody zjawiska, zwanego ChatGPT. Owo narzędzie odrabia za dzieciaki prace domowe, maluje obrazy, przerabia zdjęcia a nawet pisze książki. Sensacja, można pomyśleć ale w tym całym szumie, nikt nie zauważył że to nic nowego, że podobne narzędzia lecz o wąskim, wyspecjalizowanym zakresie działania, istnieją od dość dawna. Niech przykładem będzie tutaj… disco polo. W latach 90-tych, udało mi się wejść w posiadanie prostego programu do komponowania muzyki. Był to polski program, napisany przez nieznanego mi autora i chyba mało kto wie, skąd ten program się w ogóle wziął. Pojawił się po prostu i tyle. Krążył po giełdach i chyba był gdzieś do ściągnięcia w pierwszych latach internetu ale nie jestem pewien. Ja miałem go na kilku dyskietkach, trzech czy czterech, nie pamiętam już. Można było korzystać z sampli wgranych do pamięci komputera, lub samemu nagrywać dźwięki i potem łączyć je, przycinać i stosować proste, filtry. Na więcej program nie pozwalał i wymagał do pracy kartki i długopisu ponieważ nie posiadał znanej dziś „linii czasu” i kafelków z samplami. Wszystko wpisywało się ręcznie, podając parametry, czas trwania, itp. Nie było żadnego interfejsu graficznego, wszystko w postaci liter i cyferek jak w DOS. Nie mniej, ten program posiadał ciekawą funkcję. Jeśli komuś nie chciało się przez kilka godzin klepać klawiaturą, mógł uruchomić autokompozytora a wówczas, program wykorzystując algorytmy, tworzył utwór… disco polo. Pod tą muzykę był programowany. W algorytmach były zapisane dane o rytmice, melodii i całej aranżacji muzyki z tego właśnie gatunku. Owszem, utwory były klepane na jedno kopyto, według kilku, losowo przypisywanych schematów i nie mogły być dłuższe niż 30 sekund ale dawało to kupę radochy, szczególnie jak się wrzuciło bluzgi, jakieś dziwne krzyki po alkoholu czy pierdzenie do mikrofonu. Program robił z tego mieszankę raczej bez sensu i logiki ale w rytmie i na melodię disco polo 🙂
Nie była to sztuczna inteligencja w dzisiejszym rozumieniu a sam program był stworzony raczej dla żartu ale czas pokazał, że jego twórca był wizjonerem. Z czasem pojawiały się inne, coraz bardziej rozbudowane programy, potrafiące już rozróżniać popularne słowa, instrumenty i tworzące w miarę z sensem, w różnych gatunkach muzyki. Tutaj dochodzimy do ery YT i bardzo popularnych kanałów z muzyką na żywo lub długimi setami, trwającymi po kilka godzin nawet. Przeważa ambient, chillout, smooth jazz i szeroko rozumiana elektronika. Muzyka na takich kanałach, jest właśnie tworzona przez takie programy. Tego nikt nie komponuje. To są takie „samograje” do zarabiania kasy z wyświetleń i reklam. Istnieją już wirtualne zespoły nawet, bardzo popularne w Azji. Wizerunki i sama muzyka, są tworzone przez programy. Czasem są nawet koncerty, na których dzieciaki wpatrują się w wielki telebim z ich, cyfrowymi idolami.