Chujnia.pl – napisz co Cię boli…

Mam 20 lat a jeszcze nigdy nie miałem dziewczyny, nigdy się nie całowałem, nawet żadnej nie trzymałem za rękę. A najgorsze jest to, że wiem, że tak już będzie zawsze. Jestem w stosunku do dziewczyn nieśmiały do granic możliwości, za nic nie mogę się odważyć aby podejść do jakiejś i zacząć z nią rozmowę. A nawet gdybym się otworzył to i tak bez znaczenia bo nie wiem o czym mam z nią rozmawiać. Mam sporą wiedzę, zainteresowania, przeczytałem sporo książek, ale przecież nie podejdę i nie powiem: ?Cześć, co sądzisz o obecnej konstytucji, co w niej należy zmienić??. Nie potrafię rozmawiać o jakichś pierdołach, o przysłowiowej ?dupie Maryni? i do tego jeszcze z humorem. A do tego jeszcze matka cały czas mnie opieprza że nikogo nie mam, że cały czas siedzę w domu. Tłumaczyłem jej czemu jestem sam ale to jak mówienie do ściany. Nie jestem nawet jakiś odpychająco brzydki, z wyglądu normalny facet, ale co z tego, jak nie potrafię odpowiednio ?bajerować?. Żeby jeszcze to moje osamotnienie ograniczało się tylko do samotności w miłości. Ale nie, jak mieć przesrane w życiu to na całego. Jestem na studiach a nie mam żadnych znajomych i nigdzie nie wychodzę. Bo i gdzie można wychodzić? Do studenckich barów żeby się napierdolić jak szpadel? Dziękuję, nie skorzystam. Zresztą, co mi to da? Alkohol i tak mnie nie ośmiela, zresztą, niezależnie czy trzeźwy czy pijany jestem gburem i nudziarzem. A poza tym, z kim mam tam iść? Z moimi ?kolegami? ze studiów można rozmawiać tylko o piłce nożnej. Czasem się zastanawiam czy ja przypadkiem nie studiuję na AWF, ale nie, przecież teoretycznie jestem na Uniwersytecie, na wydziale politologii. Nie mam nic do tego, że lubią tę całą piłkę nożną, ale jedyną alternatywą w rozmowie z nim jest gadanie o pierdołach, czyli o niczym, czego ja nie potrafię. Miałem jednego, jedynego kumpla z którym dało się normalnie porozmawiać, ale teraz studiuję na drugim końcu Polski. No kurwa, czasem mam ochotę wsiąść do samochodu, odpiąć pasy i skręcić w najbliższe drzewo. Wiem że są na świecie inteligentni, normalni ludzie, normalne dziewczyny, ale jak ja mam je spotkać? One tak samo jak ja siedzą w domu i tak samo jak ja są nieśmiałe, a jeżeli nie są to są już zajęte. I dupa, za 40 lat wam napiszę jak to jest być 60-latkiem, który nigdy nie miał kobiety. I wkurwiają mnie ludzie, którzy mówią, że to nic trudnego znaleźć sobie znajomych, dziewczynę, że wystarczy wyjść do ludzi. Kurwa, mam chodzić cały dzień po mieście z tabliczką: „ludzie, uwaga, wychodzę do was”? Mam zaczepiać nieznajomych na ulicy i mówić im że szukam przyjaciół? Właśnie sobie uświadamiam, że nie ma dla mnie nadziei, że czeka mnie samotne życie. Wolałbym nie mieć nóg i rąk niż mieć taki zjebany charakter. Ból fizyczny to nic w porównaniu z bólem psychicznym. Na chuj rodzą się tacy nieśmiali frajerzy jak ja, przy których ludzie czują się jak na profesorskim wykładzie? Szlag mnie zaraz trafi, czuję jakby mnie coś rozrywało od środka. Chujnia , chujnia i jeszcze raz chujnia!

Przepotężny gul mi wyrasta niemal za każdym razem, gdy moja „mądra” mamusia próbuje mnie zdopingować do zawierania znajomości z pierwszą lepszą panną, (taką co to na zdrowy rozum nie nadaje się do zawierania znajomości) czyli mówiąc do rzeczy – gdy NA SIŁĘ chce mnie wyswatać :/
Ja nie miałbym nic przeciwko, przejawiam chęć do żeniaczki, do zakładania rodziny.. ale NA MIŁOŚĆ BOSKĄ.. niechby ta kandydatka odznaczała się jakąś względnie zauważalną urodą – tak bez wina, na trzeźwo, to wtedy jest szansa na oświadczyny i jakiś przychówek… w przeciwnym razie mógłbym się nabawić IMPOTENCJI, bo jak tu się za reprodukcję zabrać, gdy przed oczami masz płeć „piękną inaczej”? Taką, z którą nikt wcześniej nie odważył się choćby poromansować, nie wspominając o zaciąganiu pod ołtarz. Właśnie taka według mojej matki byłaby dla mnie odpowiednia, tym bardziej że to już najwyższy czas, bo rówieśnicy mają dzieci w przedszkolach, szkołach a mi się nawet nie napatoczyła ta, która by mi te dzieci zechciała rodzić :/ Z boku patrząc taktyka mojej swatki przypomina jakąś desperacką łapankę (PRZEPRASZAM ZA WYRAŻENIE) ostatnich ochłapów. Ktoś pomyśli – „O.. typowy facet” NIE..! NIETYPOWY! Wiem, że liczy się charakter, to jakim się jest, ależ OCZYWIŚCIE ŻE TAK, tylko że uroda też! Choćby z przyczyn (wyżej wspomnianych) zdrowotno-prokreacyjnych, bo z nieurodziwą kobitą to ani się nie chce rodziny powiększać, ani do takiej ćwierkać, mówić „kocham cię” BO BRAKUJE SKRZYDEŁ, nie ma pełnej motywacji, to co wtedy – miałbym to wszystko sztucznie odgrywać jak aktor w teatrze??? Do tej pory wypatrzyłem tylko jedną pannę na znanym wszerz i wzdłuż portalu, która ma zarówno cudny charakter jak i urodę, trafiającą w moje i matki-swatki gusta, ale nie o niej teraz mowa. Mam propozycję pójścia na weselę właśnie ze strony mojej nieurodziwej wielbicielki.. gdyby jej intencje ograniczały się tylko do faktu pojawienia się tam z kimś do pary, to od biedy mógłbym to przełknąć, tym bardziej że ona ma prawo jazdy i mógłbym się „nie ograniczać” a takie wesela są przecież najlepsze :] ale niestety wiem, że ona liczy na coś więcej, że jakoś to się rozwinie i będzie miało ciąg dalszy (wypytuje się o mnie..). Skoro ja wiem, że ciągu dalszego nie będzie, to po co mam jej robić nadzieje? To już prawie gra na uczuciach, aż tak podły nie jestem. Matka oczywiście myśli wszystkim innym tylko nie głową i podpowiada „NO IDŹ, IDŹ, CO CI SZKODZI JĄ POZNAĆ?” a ja jej na to – ONA JEST BRZYDSZA NAWET OD CIEBIE! (ale to jak grochem o ścianę). Jej brat (lub ktoś z bliskiej rodziny) jest baaardzo podobny do posła Józefa Oleksego z tym że poseł Józek jest trochę mniej obleśny niż on.. z urodą owej dziewoi – nie wiele lepiej, no to sobie wyobraźcie. Nie pokocham, nie zauroczy mnie choćbym miał na głowie stawać i tupać uszami. Nie jestem jakimś super mega przystojnym ciachem (choć dochodzą sygnały, że dla niektórych jestem..), ale skoro widzę zainteresowanie u dziewczyn, które z łatwością mogą zainteresować również mnie, to po co mam jechać pod prąd, wbrew sobie i ładować się w romanse nie mające najmniejszych szans do rozwoju? Matka jak każda baba, ma tok myślenia istot z natury nie rozumnych. Dla niej ważne jest to żeby chłop zarabiał, został ojcem, a temu chłopu żeby ktoś gotował i skarpetki prał.. ja od biedy nauczę się gotować, upiorę sobie co trzeba i wolę być wtedy z tą dopasowaną MOIM sercem i umysłem, a nie matki!! Każdy ma prawo do szczęścia bez względu na urodę, wagę, czy stan posiadania, dlatego zmówię kilka pacierzy w intencji mojej wielbicielki. Niech ją ktoś w końcu przygarnie i skończy wzdychać do mnie, bo jak już pisałem – pokochać, nie pokocham, a oszukiwać siebie i ją na siłę też nie zamierzam.

Co się z tymi ludźmi porobiło na koncertach? Co ktoś bardziej popularny śpiewa, a nie daj boże zagraniczna gwiazda to każdy przyłazi z telefonem, kalkulatorem, aparatem (99zł promocja w biedronce), łapy do góry i macha tym 4h kręcąc obrazy nieba. Zacznę chyba oglądać koncerty na DVD – przynajmniej ucinają tych pojebusów, bo stać w takim tłumie machającym swoim super fachowym sprzętem rejestrującym made in china się nie da. Powinni zakazać używania badziewia tak jak w kinach, bo pewnie bez zakazu to też cała sala telefon w rękę i sobie nagra na pamiątkę jak plama goni plamę. Opanujcie się albo jak już to kupcie sprzęt fachowy – lustrzanka/kamera iście telewizyjna to was zrozumiem.

Mam skórę jak nosorożec. Na rękach, nogach i brzuchu jest ok, ale plecy i barki mają fakturę tarki do sera. Jak się podrapię to zostaje pół kilograma martwego naskórka na paluchach. Nawet jak się zdrapie to pumeksem, na co schodzi jakieś półtorej godziny i zostaje na wodzie kożuch jak na mleku to za dwa dni jest to samo. Dłonie są jeszcze gorsze, twarde jak skała, czasem nawet sobie z tego jaja robię, że mogę zatrzymać katanę gołą dłonią, ale na to specjalnie nie narzekam, bo jestem mechanikiem i muszę wsadzać łapy w różne dziwnie i nieprzewidziane do tego miejsca więc to mi nawet „na rękę” (doceńcie te zajebistą ironię). Ale wracając do pleców. Miałem szatański plan żeby się tego pozbyć, wypaliłem na słońcu. Obecnie schodzi trzecia warstwa jak u jakiegoś pierdolonego węża. Jak to nie pomoże to chyba zamienię ręcznik na papier ścierny.

Wakacje zapowiadały się zajebiście. Wróciłam sobie z zagranicy. Dobrze zarobiłam. Odpicowałam się na glancuś. Poznałam fajnego chłopaka. Życie jakoś się kręciło… A teraz ? Teraz jest chujnia…I to taka masakryczna. Men się ulotnił, tzn. ja zerwałam. NiBY chciałam wrócić, ale on ma mnie już w dupie. Budzę się i żyć mi się nie chce. Nie mam nawet siły, żeby się ogarnać i iść za jakąś pracą, bo hajs też mi się już skończył. Czuję się jak taka kaleka życiowa. I nie wiem co dalej ze sobą począć. Moje życie nie ma sensu. Tkwie w tym bagnie i nie umiem nic zmienić. Chciałabym, żeby on do mnie wrócił. Ogarnęłabym jakąś robote i jakoś to by było. A tak to jestem sama ze swoim problemami. I nie umiem sobie z nimi poradzić. Jedna wielka chujnia:( heh

Wróciłam właśnie z kolonii, pracowałam tam jako wychowawca. Efektem powrotu z pracy jest potrzeba znalezienia nowego zajęcia. I co? Gówno właśnie. Szukam jakiegoś dorywczego wypierdka, bo jeszcze na wakacje by mi się jakieś chciało pojechać, dyspozycji nieco brak, a od października znowu studia i jeszcze miliard godzin bezpłatnych praktyk. Ale ok – szukam teraz zajęcia. I co? Są jakieś ulotki albo promowanie jakiegoś chujowego klubu. Mnie to pasuje. A co na to mój Luby? „Za te pieniądze ja bym nikomu nic nie kazał robić.”. Inna kwestia: „W nocy chcesz pracować? Późnym wieczorem? Nieeee, ja się wieczorem chcę do Ciebie przytulać, a nie do ściany”. No i tak właśnie. Jestem w kropce. On nie chce żebym robiła za grosze, nie chce żebym pracowała wieczorami i nie chce żebym była w pracy w weekend („bo w góry byśmy skoczyli”). No dosłownie jebana tragedia grecka, przez którą zeżarłam przed chwilą całą tabliczkę czekolady (za którą przecież nie przepadam) i popiłam szklanką coli. Jeszcze się przed momentem wydzwoniłam w kolano podczas niekontrolowanego kontaktu z biurkiem. Jak to boli… Nosz kurwa! Bo mam to kolano całe stłuczone i obdarte, mam też rozwalone ramię, dekolt i lewą dłoń. O płaskorzeźbach na całych nogach nie wspominając. Całe odrapane. Wczoraj wjechał we mnie bus. Kiedy jechałam na rowerze. Kierowca busa postanowił wymusić sobie na mnie pierwszeństwo i bezczelnie skręcił w lewo kiedy ja nadjeżdżałam z naprzeciwka. Wyjebałam się poetycko. I szukaj tu pracy jako hostessa teraz… Chyba promująca środki opatrunkowe. Chujnia!

Kurwa, z każdym dniem czuję się coraz bardziej jak Adam Miauczyński. Budzę się rano bardziej zmęczony niż byłem poprzedniego wieczora, bo w nocy nie dają mi spać drący japę na osiedlu dresiarze. Z samego rana budzi mnie młot pneumatyczny albo kosiarki do trawy, a jak skończą i siądę do pracy (bo pracuję w domu), to albo sąsiad zza ściany zaczyna udawać, że umie grać na gitarze elektrycznej, albo ten z góry testuje nowe wiertła – rany gościa, ten gruby chuj chyba co tydzień kupuje nowe i musi je wypróbować. I żeby on jeszcze umiał wiercić! Ale nie, on sobie będzie tylko tą wiertarką popiardywał jak zjechanym w celi odbytem! Już nie mogę, zewsząd otacza mnie pierdolony hałas! Źle jest człowiekowi kochającemu ciszę i święty spokój, oj źle. Śrut jak stąd na Kamczatkę!

Witam wszystkich. Ostatnio znalazłem bardzo przyjemną dziewczynę, fajnie nam się gadało i nagle zadzwonił mi telefon. Jako fan KoRna mam ich piosenkę na dzwonku, a ona w krzyk. Odebrałem i nie zwracałem uwagi. Jak skończyłem rozmawiać to powiedziała, że z satanistą nie będzie się zadawać…

Pieprzona rzeczywistość! Chciałoby się rzucić wszystkim o ścianę mającą podobno kolor Słońca, czego ja nie zauważam pośród huraganu myśli zawracających mi głowę. Siedzę w domu i tęsknię za sobotą, która była jedynym w miarę sensownym dniem w mym życiu, kiedy po wypiciu zaledwie pół szklanki wódki mogłam być sobą. Niedługo trzeba powrócić do tej budy, wtedy będzie przesrane. Nawet czasu dla siebie nie będzie się dało znaleźć, bo w tym roku egzamin maturalny, ale w sumie parząc bliżej – po co ten czas wolny, skoro i tak siedzę bezsensownie na tyłku samotnie i żrę stosy mojej ukochanej czekolady Nussbeisser! Ach. nie mam siły dla szarości i bezcelowości życia. pozdrawiam tych, co czują podobnie, B.

Pewnie słyszeliście, że są różne typy sylwetki np. gruszka, klepsydra, jabłko. Moja niestety chyba najbardziej zbliżona jest do „jabłka”. Polega to mianowicie na tym, że organizm cały nadprogramowy tłuszcz upycha w brzuchu zamiast rozmieszczać równomiernie na całym ciele. W konsekwencji kobieta z nadwagą o takim typie sylwetki wygląda jak w 9 miesiącu ciąży i wcale nie przesadzam. U mężczyzny jeszcze to jakoś przejdzie, bo powiedzą, że to piwny brzuszek. Taka budowa ciała to wręcz jakaś anomalia. Ten brzuch żyje własnym życiem. Nie wspomnę już, że jest to bardzo niezdrowe. Taki rodzaj otyłości zwiększa ryzyko cukrzycy, zawału i wylewu.