Hej! Pracuję w Krakowie jako kucharz w jednej ze znanych ogólnie w Polsce sieci pizzerii. Wiadomo jak jest z klientami – czasem trafi się jakiś upierdliwy skurwysyn – niemiły albo burczy przez telefon, albo zamawia coś a później zmienia zamówienie, albo pierdoli coś, wypytuje o promocje, drąży temat, jakby się nie mógł normalnie zdecydować, a czasu brak, albo składa zamówienie tuż przed zamknięciem. Można byłoby się zajebać od wkurwienia, ale mam sposób na odreagowanie. Są w tych kręgach znane sposoby na takich chujów 
. Otóż idę na zaplecze, grzebię ręką w dupie, wracam i wycieram tę rękę w ciasto. Chujnia polega na tym, że ostatnio taki skurwiel zadzwonił po fakcie z reklamacją, że ma włosy w pizzy. Odebrał kierownik i powiedział, że wyśle kierowcę, żeby ten dowiózł nową pizzę, a odebrał starą. Skurwiel nawet nie chciał nowej pizzy, awanturował się, mówił, że powiadomi prasę i takie tam. Sprawa skończyła się tak, że został zwolniony mój kumpel, też kucharz, bo kierownik myślał, że to on zrobił tę pizzę z włosami. Kumpel też w sumie myślał, że to on – tyle się tego przewija, że później trudno dojść co kto robił. O tyle dobrze w tej chujni, że to nie mnie zwolnili. Teraz to dopiero zaserwuję jebanym skurwysynom takie niespodzianki i dodatki szefa kuchni, o jakich się filozofom nie śniło. Prośba do Was – bądźcie mili dla obsługi w restauracjach, bo praca tam to nie lada stres.
bez cb nie dopingujemy hehe
A tak konkretniej to o co chodzi?
Ech, mam to samo i też zaczęłam nad sobą pracę, bo nienawidzę siebie za to chamstwo i samolubstwo. Doszło nawet do tego, że urażałam ludzi, nawet gdy tego nie chciałam, trochę jakby nieświadomie. Zdałam sobie sprawę z tego jaka jestem, dopiero gdy zaczęło mi na kimś naprawdę zależeć. Ktoś mi kiedyś powiedział, że jeśli uświadomisz sobie, że źle robisz, to jesteś w połowie drogi do sukcesu. Tylko że ta druga połowa jest o wiele trudniejsza.. Głęboko zakorzenionych złych nawyków cholernie ciężko się pozbyć, wymaga to nieustannej pracy nad sobą.. Teraz wolę mówić mniej, niż powiedzieć za dużo i żałować. Przed każdą swoją wypowiedzią muszę ją przeanalizować i ocenić, czy może być dla kogoś obraźliwa czy raniąca.. Muszę się identyfikować z odczuciami drugiej osoby.. Ciężka praca :/ Dla mnie to jakby od nowa uczyć się chodzić i mówić.
Staraj się, żeby komuś nie było przykro przez Ciebie. Każdy z nas żałuje głupstw, które popełnił, wyciągaj wnioski ze swojego doświadczenia,pozdrawiam.