Czytelnikom i autorom tutejszych wpisów nie trzeba tego tłumaczyć, ale gwoli wstępu porwę się na taką oczywistość. Co by ładniej wyglądało. Życie jest jakie jest i często bywa, tak że człowiek z jakiegoś powodu jest prosto mówiąc WKURWIONY. Naturalna kolej rzeczy, no nie? Schody zaczynają się gdy najczęściej jesteś wkurwiony na samego siebie. Z jednej strony mam głęboko wyjebane na cały świat, mogło by się wszystko walić, palić i srać jednocześnie. Kładę na to. Z drugiej jednak strony potrafię zadręczać się byle gównem. Szukać na siłę problemu tam gdzie go nie ma. Analizować wszystko do stopnia równego liczeniu wszystkich użytych sylab w „Panu Tadeuszu”. Rozkładać na czynniki pierwsze to co ktoś powiedział/miał na myśli. Chociaż 5 minut wcześniej upierałbym się, że szczerze mnie to jebie. Bo to co myślą inni to ich problem. Za dużo myślę, analizuję, jestem zbyt podejrzliwy, wszędzie widzę sztuczność, wydaje mi się, że każdy ukrywa to co naprawdę myśli, wyciągam chuj wie jakie wnioski, nad interpretuje, biorę to do siebie i czasami jeszcze bywa, że jestem o to zły na cały zasrany świat. Zrażę tym kogoś do siebie i wkurwiam się na nowo, tym razem zastanawiając się na chuj mi to było potrzebne. Mam świadomość, że wykańczam samego siebie ale w innej sytuacji historia się powtarza. Brak dystansu do samego siebie? Nie, to coś innego. Spierdolony charakter. Jestem do tego wszystkiego kurewsko drobiazgowy i krytyczny, każdy szczegół, detal ma znaczenie. Jeśli nie jest tak jak ja to widzę to lepiej żeby nie było tego wcale. Perfekcjonizm? Nie sądzę, są rzeczy nad którymi mogę siedzieć non-stop poprawiając i czepiając się wszystkiego co się da. Druga połowa to te, które robię na odpierdol – byle było i mieć święty spokój. Mało co sprawia mi przyjemność, kiedyś umiałem się jeszcze czymś cieszyć. Zazwyczaj planuje dzień w sposób; „Zrobię to i tamto a później będzie luz i coś tam..” No i robię co muszę, zapierdalam na te studia z czym trzeba, przychodzi czas odpoczynku i nic mi się już nie chce. Totalne znudzenie. To czy tamto – jeden chuj. Satysfakcja z osiągów na studiach? Mam się cieszyć? A co mi z tego przyjdzie? Zapłacą mi za to? Nie? No to co za różnica jakie mam wyniki? ŻADNA. Patrząc na resztę świata, na to, że nikt nie ma tak spierdolonego podejścia do życia ciężko nie odnieść wrażenia, że jest się.. przyjebanym. Niby próbuje to zmienić, bywają dni, że cieszę mordę do porannego słoneczka tylko z tego powodu, że jest nowy dzień ale później i tak zaczyna się na nowo. Nie potrafię być uśmiechniętym tylko dlatego, że ktoś powie: „Lepiej być wesołym niż stale niezadowolonym.” No co ja poradzę. Wkurwia mnie gdy ktoś się do tego wszystkiego jeszcze pyta „czemu taki jesteś?” Naprawdę Cię to obchodzi? Za 5 minut zapomnisz, że z Tobą rozmawiałem a mi to jakoś nie pomoże. Chcesz mi powiedzieć, że inni mają gorzej i trzeba się cieszyć tym co się ma? Ale ja już to słyszałem 10x.
Mógłby ktoś zapytać, „to po chuj tu piszesz i się żalisz?” I słusznie. Nie wiem. Mam ochotę ponarzekać. Może to ja jestem przyjebany, może cała reszta świata, może jedno i drugie. Bez różnicy.
Ave.
Rozumiem Cię. Podobnie mam. Mam wielu znajomych, ale co najważniejsze kilku przyjaciół na których mogę liczyć, ale czasami zdarzają się rozkminy, że jednak nie są oni tacy na których mogę polegać i nie zawsze mnie rozumieją. Pomimo wszystko znam wiele ludzi, którzy i tego nie mają i czuje, że naprawdę to co mam to bardzo dużo i to warto doceniać.
Z kobietami to inna sprawa. Ostatnio łatwiej wychodzi mi rozmowa z nimi i same zarywanie nie jest tak trudne, ale oczekuje od razu na początek ideału, którego nie mogę znaleźć. Jedna prześliczna, ale nie ten charakter itd. Przemyśl co masz i wtedy zrozumiesz, że nie jest tak źle i docenisz to co masz, bo wychodzi, że nie masz najgorzej. Zdarzają się gorsze dni i wtedy różne myśli przechodzą po głowie.
Koniecznie musimy się poznać. Bo skoro ja mam identycznie, to chyba byśmy się ładnie uzupełnili.
a) A skąd ta pewność? To jest chujnia.pl a nie samotni.pl
b) Życie, ot co. Kiedyś tam kogoś poznasz. Albo i nie. Żyj i nie myśl o tym, idź się napić czy co tam.
Musiałeś to napisać? Weszłam na tą stronę z nadzieją, że polepszę sobie humor czytając czasami dziwne kłopoty, a Ty mi tu już w trzecim zdaniu brutalną prawdę prosto w oczy!
Jest nas przynajmniej dwóch przyjacielu…
A teraz wypiję kolejkę za Ciebie drogi autorze, bo tak – jestem samotna i piję do komputera, to gorzej niż do lustra.
Nie mogę powiedzieć, że mamy identycznie. Trzeba znaleźć jakieś zajęcie, które Cię zajmie i szukać szczęścia pomimo tego szarego świata. Nadeszła wiosna to tym bardziej człowiek chodzi z bananem na twarzy. Szukania rozwiązania w alkoholu to nie jest najlepszy pomysł. Może jeszcze nie uświadczyłem takiej depresji i braku sensu życia, może z powodu mojego wieku, bo dopiero w tym roku będę pełnoprawnie dorosły, ale to jest ten czas by wyrobić sobie poglądy, taką świadomość jakie chce mieć życie, by później było łatwiej. Ja czuje się jedynie samotny, bo chciałbym mieć jakąś bliską osobę typu dziewczyna, dlatego próbuje coś z tym zrobić, a nie siedzę z założonymi rękami. Masz problem, musisz go rozwiązać.
P.S. Tutaj osoba z komentarza numer 1.
@6 nie martw się też to robię często. Lubię sobie sam wypić jakiegoś wymyślnego drinka, a czasem się nimi najebać. Przynajmniej nikt mnie nie wkurwia i to jest piękne
Niestety takie jest życie i nic z tym nie zrobisz.
Poje…. cię, wchodzę, żeby sobie ciekawe wpisy poczytać, a nie dlatego, że jestem samotny!! Nie oceniaj innych ze swojej perspektywy.
Tak mi się coś wydaje że znam to.
Przejdzie.
Ja też jestem czasem sama, ale myślę, że w moim wypadku za bardzo się przejmuję sobą zamiast zainteresować innymi. A jak jest u ciebie?
Pierdolcie siano
Niestety rozumiem Cię. 😛 Dołączam się do wirtualnego toastu za Ciebie.