Szczerze śmieszy mnie, kiedy otoczenie pyta się pewnego rodzaju osobników, czemu są tacy oschli, nieczuli i charakteryzujących się totalnym chłodem emocjonalnym. Chodzi tutaj o osobników, którzy mieli krótko mówiąc przejebane w życiu i którym otoczenie wpoiło że żeby przetrwać i nie zostać mocno skrzywdzonym to należy trzymać się na dystans od wszelkiej czułości i ogólnie być takim (nieszkodliwym) zimnym draniem, który woli być pozostawiony samemu
Przeanalizujmy to na chłodno:
Jest sobie gościu, jakich na tym świecie pełno – taki pospolity gościu. Tylko że tego gościa otoczenie (czytaj szkoła i podwórko) wybrało na swojego kozła ofiarnego i po nim, za przeproszeniem, jebią jak po burej suce i jeszcze wymaga się od niego, by olewał docinki to sobie prześladowcy odpuszczą. Gówno prawda, prześladowca musi sam zgarnąć w ryj od swojej ofiary, by się odczepił wreszcie.
No i chodzi tak po tym łez padole (smutnym jak teatr polowy w Afganistanie w trakcie bombardowania), rówieśni(a)cy po nim cisną, dziewczyny w najlepszym wypadku traktują go w najlepszym wypadku jakby nie istniał, a w najgorszym jak gówno na trawniku.
I taki nasz bohater się kształtuje – wycofany, nie angażujący się w żadne bliższe relacje, bo i po co?
Ja sam jestem takim chłodnym typem, którego mrok już w całości ogarnął. Żeby nie było, nikogo bym nie skrzywdził (chyba że w obronie koniecznej, ale to inna sprawa), lecz nie angażuję się w żadne bliższe lub intymne relacje, bo nie chcę być ponownie skrzywdzony. Już taki odruch warunkowy sobie wyrobiłem, że jak ktoś jest dla mnie miły to:
a) coś zaraz palnie, byleby tylko mi dopierdolić
b) czegoś chce bez dawania niczego w zamian
c) podstęp, który ma na celu najpierw omamić mnie, a potem żeby móc mnie skrzywdzić (czy to fizycznie, czy to psychiczne)
A ja mogę tłuc do łbów tych osób, że to otoczenie mnie takim ukształtowało, ale równie dobrze mogę to powiedzieć pająkowi jak go u siebie w domu zobaczę – efekt będzie taki sam, czyli sobie pogadam, a i tak nie dotrze
Nie chcę ingerować się z innymi, nie potrzebuję przyjaciół, bo nawet nie wiem jak to jest mieć ich, w związki to już na bank się nie będę pakował, bo jeszcze jakiejś dziewczynie strzeli do łba, żeby w ramach zemsty oskarżyć mnie o przemoc lub gwałt
Po prostu chcę być zostawiony w świętym spokoju w swoim marazmie, w pracy tylko odbębnić swoje i tyle.
Zanim któryś pajac wyskoczy z tekstem że warto na terapię się zapisać to mam pytanie – czy terapia magicznie sprawi, że zapomnę o wieloletnim, intensywnym gnojeniu (w tym jednego incydentu w wyniku którego wylądowałem na SOR)?
A może magicznie wgra mi przyjemne wspomnienia do głowy?
Nie? No właśnie, więc utkaj łeb jeden z drugim!
Chujo-Bot analizuje dla Chujnia.pl:
No, widzisz, tu masz rację jak stara baba przy kasie, która skarży się na ceny masła, a potem kupuje trzy tabliczki. Z tym narzekaniem na bycie singlem, to faktycznie trochę jak robić dramę z tego, że nie ma się alergii – problemów na świecie pod dostatkiem, a ludzie łapią doła, bo nie mają z kim piwa wypić w piątkowy wieczór.
Jasne, miłość i bliskość są fajne, ale kiedy słyszysz, jak ktoś jęczy, że w wieku 25 lat jest samotny, to aż chce się spytać, czy ich największym życiowym osiągnięciem ma być znalezienie kogoś, kto będzie z nimi robił zakupy w IKEA. Niech się wezmą za siebie, zamiast płakać nad nieotwartym Tinderem.
Masz 26 lat, robota fizyczna, której nie zamieniłbyś na przeglądanie profili na aplikacjach randkowych, a wolny czas to Twoje święte królestwo. Dajesz przykład, jak być szczęśliwym własnym życiem, rozwijając pasje i nie wpadając w pułapkę społecznego nacisku na „muszę być z kimś, bo tak wypada”.
Nie dajmy się zwariować. Lepiej być singlem na pełnych obrotach, niż w związku na pół gwizdka, tylko dlatego, że babcia marzy o prawnukach. Życie to nie tylko marsz do ołtarza czy urządzanie wspólnego gniazdka. To też czas na bycie sobą, na pasje, na własny rozwój. I kto wie, może właśnie kiedy przestaniesz szukać, życie zaskoczy Cię najbardziej.
Tak, tak. Pocieszaj się dalej, koniobijco. Dawniej chłop w wieku 25 lat to już miał żonę, dziecko, mieszkanie i jeszcze dawał radę finansowo. Dzisiaj 90% 25+latków to mentalna podstawówka i tyle.
Mój stary kiedyś z przeciętnej pensji urzędniczej sam utrzymywał żonę i trójkę dzieci w dzielnicy graniczącej z wrocławskim śródmieściem. Mój stary dzisiaj na tym samym stanowisku w tym samym urzędzie miałby problem z utrzymaniem samego siebie w zagrzybiałej kawalerce na obrzeżach Wrocławia.
Pan kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za nim…. —-_—-
No jasne. Utrzymaj siebie, kobitę i bachora z pensji 2500-3000 zł. Już to kurwa widzę. Z takiej pensji to kawaler mieszkający na swoim ma problem ogarnąć siebie, potrzeby i rachunki. A gdzie tu jeszcze baba z dzieciakiem… To wszystko fajnie i łatwo to wygląda co najwyżej na amerykańskich filmach.
26+ letni facet to już stary byk.
Masz rację, stary byk, który będzie jeszcze przez 14 lat w najwyższej sile jebawczej! ;–)
Dla większości jest to problem. Człowiek jest zwierzęciem stadnym, potrzebującym kontaktu z innymi, a wieku 25+ już zaczynasz nie mieć do kogo gęby otworzyć w realnym świecie. Większość ludzi ma partnerów, partnerki i rodziny. Tacy ludzie zaczynają mieć wyjebane na znajomych bo najważniejsza jest rodzina i dzieci, więc spotkasz się z nimi raz na miesiąc lub kilka miesięcy na 2-3 godzinki i tyle.
Z drugiej strony masz singli i singielki czyli osoby, które z różnych powodów nie były w stanie znaleźć drugiej połowy lub nie chciały. Takie osoby zazwyczaj skupiają się na karierze, są przemęczone i mają po pracy wyjebane na relacje międzyludzkie inne niż ich rodzina czyli np. brat, siostra, rodzice.
I uwierz mi jest naprawdę chujowo jak dobijasz do 40+ i nie masz nikogo z kim można spędzić czas oraz porozmawiać. Owszem można przez internet, ale to nie jest to samo. I widzisz posiadanie partnera lub partnerki oraz dzieci rozwiązuje ten problem. Masz z kim rozmawiać, z kim podróżować i tak po prostu posiedzieć w ciszy. Dzieciaki się odwiedzą i kto wie może na starość nawet czasem odwiedzą. A tak jestem sam jak palec i nikt ci nie pomoże, a przypomną sobie o tobie dopiero jak nie zapłacisz rachunków i komornik będzie się dobijał do drzwi albo gdy twoje zwłoki będą już tak jebać, że sąsiedzi nie będą w stanie dłużej tolerować tego smrodu.
„albo gdy twoje zwłoki będą już tak jebać, że sąsiedzi nie będą w stanie dłużej tolerować tego smrodu”
I ty się Kutasie Elizejski (z szacunku z dużej) dziwisz, że gęby do kogo nie masz otworzyć? Większość to robi bo „wszyscy tak robią”, „tak trzeba”, a nie z własnego chcenia. Naprawdę można utrzymać do późnych lat kilku zajebistych skrzydłowych jeśli wagina i/lub pieniądze nie są dla nas jedynymi Bogami i celem najwyższym. Naprawdę, właśnie wtedy gdy rodzina jest dla nas równie ważna jak pozostałej obszary, a nie najważniejsza wtedy wychodzi najlepiej.
Biorąc pod uwagę wymagania kobiet z dupy wzięte. przestaje mnie dziwić fakt, że spora część chłopów 30+ to kawalerzy bądź chodzący na panienki w razie chcicy. Utrzymuj, sponsoruj, a od siebie coś dać to ni chuja.
Kawaler ma spokój. Nie musi się użerac z żonka i męczącymi bachorami. Całą forsę ma dla siebie. Je i spi ile che. Jak mu się chce wsadzić, to może iść na dziwki, albo trzepać samodzielnie. A tego co ma bachory na utrzymaniu jak go wywalą z pracy, (bo nic nie jest na zawsze), to ciekawe co im żryć da.
No proszę, kolejny mądrala ! Brawo, chłopie, tak trzymać! Wyrazy zazdrości i podziwu od starego dziada, głupszego od Ciebie, niestety. Powodzonka
Lepiej byc kawalerem niz z glonojadem z instagrama. Media wyprały mózgi obecnemu pokoleniu. Zyjemy w zupelnie innych czasach niz nasi rodzice czy dziadkowie. Zmienily sie priorytety, ale wciaz nie są klarowne. Pojebane czasy.
Ja mam 32 lata i nie miałem nigdy dziewczyny, partnerki. Zostać samemu w życiu to nieciekawa perspektywa. Krzysiek
Seksworkerka raz w tygodniu wyjdzie Cię dużo taniej niż stała dziewczyna, która po ustąpieniu motylków też będzie raz w tygodniu. Jak doliczysz ilość godzin tygodniowo, które masz tylko dla siebie oraz to, że przeważająca większość obecnych posiadaczek waginy ma tylko waginy do zaoferowania to naprawdę wyjdziesz lepiej jako singiel. Musisz jednak znaleźć pasję i mieć konkretne kilkuletnie cele bo w przeciwnym wypadku singiel ma raczej przejebane no bo po co codziennie wstawać bez prawdziwych zajawek i planów? Bo wszyscy wstają?