Mam spoko pracę. Jak na polskie warunki to dobrze płatną (7k po okradzeniu przez bandę idiotów) i generalnie nie jest źle. Ale…
Mam projekt do oddania do końca tego tygodnia. Zgadnijcie co robię zamiast robić to co powinienem. Siedzę na wszystkich kwejkach, sadisticach, joemonsterach i chujni. Przejrzałem juz chyba cały internet. I to nie jest chwilowy brak motywacji. Mam tak od kilku lat, ale ostatnio się to nasiliło bo nie dość że przeglądam te wszystkie rzeczy, to teraz nie chce mi się już robic tego co powinienem. Kiedyś to chociaż miałem parę dni w tygodniu kiedy siadałem, napierdalałem i nadrabiałem zaległości. Teraz jest tak że deficyt mi ciągle rośnie i nie wiem kto go kurwa spłaci – może niemcy?
Ostatnio w ramach robienia doktoratu z wiedzy niepotrzebnej, zacząłem nawet przeglądać portale dla bab typu kozaczek, zeberka i pudelek. Wszędzie w zasadzie jest to samo, ale i tak muszę kurwa wszystko przejrzeć bo wewnętrznie mnie skręca jak jestem odstawiony.
Teraz piszę sobie chujnię w nadziei że uslyszę jaką konstruktywną krytykę. Wiem że moja chujnia jest dość mizerna, bo zawsze ktoś mógł mi umrzeć, mógłbym zarabiać 1/5 tego co zarabiam i jakieś mógłbym nosić jakieś choróbsko od którego wiedziałbym tak jak moja znajoma, która póki co trzyma się dobrze – wie że po 30 zaczną się grube problemu i 40 raczej nie dożyje (choroba Crohna).
W zasadzie to nie jest mój największy problem. Bo tak po za tym to jeszcze jestem z dziewczyną od 3 lat, a od 2 nie uprawiamy seksu bo na coś się rozchorowała. Do tego wyszperałem jej kiedyś na skrzynce pocztowej (sama dała mi hasło) że przez pierwsze 3 miesiące naszej znajomości ogarniała na raz 3 chłopa – ja jestem wielkim szczęśliwcem, którego wybrała na tego jedynego. Jeden z tych 3 po za mną to był jakiś jebaka co mu to szczególnie nie przeszkadzało i wiedział o nas 2 pozostałych, ale szkoda mi tego ostatniego, który był z nią dłużej, a ona złamała mu serce kiedy stwierdziła że trzeba sobie wybrać jednego. Pocieszające dla mnie jest to że w korespondencji z jej koleżanką wyczytałem że padło na mnie bo mam największą pałę i poczucie humoru – gdyby było coś o kasie, itp. pewnie dawno bym ją rzucił, a tak to jakoś nie mogę się zebrać bo jest mi z nią całkiem nieźle. Ogólnie jest „przyjemna w obyciu”, dogaduje się z moimi rodzicami i znajomymi. Mimo tymczasowej (dość długiej, ale tymczasowej) niemożności zaspokajania mnie, spędzam z nią dość miłe chwile. Wiem że szykuje po cichu dla mnie coś na walentynki. Ale zawsze jest kurwa ta jebana świadomość że ta dziewczyna potrafi zrobić dość dyskusyjne rzeczy ze swoją dupą. Może jest za ładna i tak jej się pojebało. Ale mniejsza już o to.
Generalnie to mam jedną wielką blokadę. Nie chce mi się pracować i wiem że output z mojego siedzenia dziś przez 8 godzin w robocie, będzie zerowy. Jednocześnie poczucie winy i bezsensu nie pozwala mi rzucić papierami i jakoś się ogarnąć.
Wiecie co – to jednak będzie chyba najsensowniejsze. Za chwilę wychodzę z biura i idę się jakoś zresetować. Szef może się wkurzyć, bo jak siedzę przy kąpie to wydaje mu się że bardzo ciężko pracuję, ale walę to – jak będzie się coś czepiał to mu wytłumaczę że to dla jego dobra. Bo to jest dla jego dobra – chyba lepiej jest mieć pracownika co raz na jakiś czas mu odbije, zresetuje się i potem robi co ma robić niż takiego jak do tej pory ja – czyli człowieka co pozoruje działania, a tak na prawdę robi tylko tyle żeby nie było widać że jest jedną wielką prokrastynacją.
O w morde. Mam podobnie, tylko nie aż tak zaawansowany lvl. Jeszcze trochę expo (czyt. lat) i jebnę ja tu taki wpis pewnie.
A po chlebek codziennie z buta do najdalszego sklepu + spacer po południu i wszystko przejdzie…
Mam to samo psychicznie juz wysiadam z nim a do tego jeszcze nie dosc ze kazdego wykurwia to trzeba byc na jego skinienie uchh…
Stary wspolczuje i rozumiem! Ale swietna chujnia, hehe
ubawila mnie! z tym psychiatra to nie taki zly pomysl:) pozdr peace!! 
Staary, może naprawdę coś mu jest? Oprócz starości? Lepiej niech sobie porządnie zbada wreszcie krew, tomografia mózgu, hormony (może to tarczyca)…
Ale ojciec to w końcu ojciec. Lepiej cieszyć się, że jest bo gdy go zabraknie będą wyrzuty że nie traktowało go się tak jak na to zasłużył :(.